‘Ik sta eigenlijk altijd aan’
‘Ik sta eigenlijk altijd aan’
Soms is de aanleiding voor coaching concreet: een keuze die zich aandient, een verandering van buitenaf die je overkomt. Soms is het meer een gevoel van binnenuit, een twijfel, een verlangen, een sluimerende vraag.
En dat is ook precies hoe het werkt: het leven reikt je een signaal aan, luidkeels of fluisterend, en het is aan jou dit gewaar te worden en serieus te nemen. Ik kan je helpen te verstaan wat het je zegt en wat je ermee kunt.
Luidkeels zijn signalen van burn-out, overspannen, oververmoeid. Confronterend, naar, verdrietig.
Mensen met een ernstige en acute burn-out worden door huisarts of bedrijfsarts vaak verwezen naar een gespecialiseerde burn-out-coach en dat is als eerste stap vaak heel helpend. Deze mensen werken volgens een bepaald (bewezen effectief) stappenplan en dat is vaak precies wat dan houvast geeft.
Mensen die er iets eerder bij waren of die inmiddels herstellende zijn zitten vaak met (rest-)vragen en daarmee melden ze zich bij mij. Herken jij iets in de volgende vragen en signalen?
- Ik ben (bijna) uitgevallen en ik wil niet meer in dezelfde valkuilen stappen
- Ik ben herstellende van een burn-out en heb daar veel van geleerd. Ik heb mezelf beter leren kennen. Toch heb ik nog niet alle vertrouwen dat dit me nu nooit meer gaat overkomen.
- Ik blijf het moeilijk vinden om mijn grenzen aan te geven.
- Toch vraag ik me nog wel eens af: waarom is mij dit overkomen, op dit moment?
- Het gaat gelukkig echt weer beter met me. Ik heb nu het gevoel dat het tijd is voor een volgende stap, dat er iets moet veranderen, maar ik weet niet precies wat.
- Ik sta eigenlijk altijd ‘aan’
- Het is me allemaal teveel
- Ik slaap steeds slechter
- Het is nu even druk, maar over twee weken krijg ik vakantie / is dat project afgelopen/ wordt het weer rustiger / is die verjaardagen-stroom ten einde / ga ik meer tijd voor mezelf nemen
- Ik gedij nu eenmaal op deadlines en een beetje druk. Ik kom gewoon niet in beweging als dat er niet is.
- Ik doe helemaal niet veel, als ik dat vergelijk met andere mensen. Maar toch zou ik er niets bij kunnen hebben. Hoe komt dat?
Het is niet leuk om te ontdekken dat je je op een doodlopende weg begaf. Wel is het mogelijk echt te begrijpen waarom het niet werkte en hoe je het wezenlijk anders kunt doen.
Wil je ook eens praten over hoe dit bij jou is? Neem contact op, dan kijk ik met je mee
