Thema – Besluitvaardigheid
‘Besluiten neem je met je voeten’
Soms is de aanleiding voor coaching concreet: een keuze die zich aandient, een verandering van buitenaf die je overkomt. Soms is het meer een gevoel van binnenuit, een twijfel, een verlangen, een sluimerende vraag.
En dat is ook precies hoe het werkt: het leven reikt je een signaal aan, luidkeels of fluisterend, en het is aan jou dit gewaar te worden en serieus te nemen. Ik kan je helpen te verstaan wat het je zegt en wat je ermee kunt.
Een besluit moeten of willen nemen en daar niet uitkomen, is voor veel mensen een signaal. Vaak vinden ze zichzelf dan onzeker (‘ik durf gewoon niet’) of slap (‘ik heb een schop onder mijn kont nodig’) of ze zetten steeds meer plussen en minnen op een rij en worden daar geen sikkepit rustiger van. En besluit dat zich maar moeilijk laat nemen is een uitstekende aanleiding voor coaching. We kijken uiteraard naar het besluit zelf, maar het leert ons ongetwijfeld ook iets over jouzelf.
Onderstaande blog over besluiten nemen schreef ik als teamcoach. Het onderstaande voorbeeld is niet zomaar te relateren aan persoonlijke besluiten, maar wellicht herken je er toch iets in:
Regelmatig krijg ik als teamcoach een vraag rondom het bevorderen van besluitvaardigheid. Denk aan een team dat aanvragen behandeld en de lastigste gevallen steeds laat liggen. Of aan een MT dat goed is praten maar niet goed is in acties verbinden aan hun besluit. Elke vraag is anders en daarom is ook elke aanpak anders.
Een voorbeeld. Het betrof een team dat dagelijks knopen door moest hakken. Er was natuurlijk allerlei regel- en wetgeving. Maar omdat regels nooit alles dichttimmeren, moest het team in het grijze gebied vaak zelf beslissen op basis van… ja van wat? Daar ontstond onzekerheid, twijfel en uitstelgedrag. Bovendien hadden hun besluiten meetbare consequenties voor anderen. Dat leidde tot verlamming.
Wat speelt hier, hoe ontstaat zulk gedrag? Mensen die feeling hebben met wet- en regelgeving willen het graag goed doen. Niet zelden hebben ze een groot rechtvaardigheidsgevoel. Dat maakt hen zo geschikt voor de job. Ze willen graag rationele zekerheid over hun handelen. Soms kan dat en wijst de wet zich vanzelf. Soms kan dat niet en dan schiet het hoofd tekort.
Thuis kom je dat ook tegen. Denk aan keuzes als een huis kopen, voor een partner kiezen, wel of geen kind proberen te krijgen. Je kunt een plussen- en minnenlijst maken maar uiteindelijk kies je op basis van iets anders. In je privéleven sta je jezelf dat doe. Op het werk niet. Ten onrechte.
Om besluiten te kunnen nemen en daar ook echt achter te blijven staan, hebben wij mensen meer bagage nodig dan het hoofd alleen. Ervaring, bewustzijn, een rechte rug, aangaan, durf, zelfwaarde. Dat zijn zoal elementen die het hoofd aanvullen, waardoor een vermoeden of een ingeving een besluit kan worden.
Wat hebben we in deze groep gedaan? Hier was behoefte aan concreet worden, stevigheid, durf, doen. Om dat naar boven te halen maakte ik een uiterst pragmatische training over “besluiten nemen met je voeten”. Keer op keer bracht het programma het team door middel van praktijkoefeningen naar het punt waar het moeilijk werd en ging dan verder.
Waar het team in de eerste vijf minuten raar opkeek van de voeten-invalshoek, werd het later een gevleugelde uitspraak. Iedereen wist precies waar hij of zij het in zichzelf zoeken moest als hoofd en regels tekort schieten: in zijn voeten.
Dient zich in jouw leven ook een besluit aan waar je niet goed uitkomt? Ik kijk graag met je mee. Neem je contact met me op?
